Nasza wikipedia, metody znakowania: grawerunek wewnętrzny 2,5D

Grawerowanie wewnętrzne, laserowe polega na wykonaniu grafiki (jak również tekstów) wewnątrz szklanego lub kryształowego elementu. Wykonany w ten sposób grawer jest w kolorze białym, lekko przezroczystym.

Technologia grawerunku wewnętrznego polega na odpowiednim skupieniu wiązki lasera w konkretnym punkcie wewnątrz szkła. W miejscu skupienia wyzwala się duża moc, która powoduje mikropęknięcie w materiale. Taki punkcik stanowi swoistego rodzaju piksel, z którego budujemy obraz. Gęstością punktów oraz ilością warstw regulujemy jasność danego obszaru grafiki.

Ograniczeniem grawerunku laserowego jest kształt statuetki szklanej. Ze względu na bardzo dokładną optykę urządzeń do grawerowania, powierzchnia, przez którą grawerunek jest wykonywany musi być idealnie prosta i gładka. Każde zadrapanie i nierówność na powierzchni szkła może zaburzyć wiązkę lasera i uszkodzić finalny obraz w szkle.  

Grawerunek wewnętrzny 2,5D jest to specyficzna odmiana grawerunku 3D. Stosuje się ją jednak do stworzenia połowicznych modeli 3D ze zdjęcia osoby lub zdjęcia dowolnego innego obiektu. Technologia grawerunku nie różni się od grawerunku 3D, zmienia się natomiast sposób przygotowania modelu komputerowego. W procesie tym bowiem obiekt ma widoczną tylko sferyczną przednią część, brakuje zaś elementu tylnego.  Dlatego też w przypadku np. twarzy widzimy trójwymiarowy obraz widocznej na zdjęciu części głowy, a za nią nie ma już jego tyłu. Wynika to z faktu że proces modelu 3D oparty jest na konwersji dowolnego zdjęcia w postaci bitmapy do obiektu pseudo trójwymiarowego. Można to porównać do nałożenia tekstury na przednią część obiektu przestrzennego.